Jest to metoda stworzona przez amerykańskiego osteopatę Johna Upledgera na podstawie długoletnich badań, znajomości anatomii, fizjologii układu nerwowego i kostnego. Jest to delikatna forma terapii manualnej mająca swe korzenie w biomechanice, fizjologii, medycynie, psychologii i anatomii człowieka. Wieloletnie badania udowodniły istnienie rytmu czaszkowo-krzyżowego. Terapia czaszkowo-krzyżowa opiera się na teorii istnienia ograniczeń ruchowych szwów czaszkowych, które wpływają negatywnie na przesyłanie rytmicznych impulsów przez płyn czaszkowo-krzyżowy od czaszki do kości krzyżowej. Wszystkie struktury, które są w kontakcie z tym płynem, włączając mózg, rdzeń kręgowy i jego błony ochronne są postrzegane jako część tego systemu. U dorosłych terapia jest działaniem przede wszystkim przeciwbólowym, poprawia także naturalne mechanizmy autoregulacyjne ustroju. Stosuje się ją m. in. w przypadku:
- migren, bólów głowy
- omdleń, zaburzeń pamięci, zawrotów głowy
- chorób otolaryngologicznych
- problemów z aparatem artykulacyjnym
- zespołów przeciążeniowych kręgosłupa, wad postawy
- nerwic, depresji
- urazów komunikacyjnych, upadków
- nieprawidłowości w funkcjonowaniu układów wewnętrznych
- przewlekłej ekspozycji na stres, wytężonej pracy umysłowej
- stanów zapalnych
- choroby Alzheimera, Parkinsona, stwardnienia rozsianego
- przed i po zabiegach operacyjnych
- bólów niewiadomego pochodzenia
- urazów okołoporodowych matki i dziecka
- nadpobudliwości dzieci i dorosłych (ADHD, ADD), dysleksji
- autyzmu, mózgowego porażenia dziecięcego, zespołu Downa
- dysfunkcji integracji sensorycznej u dzieci i niemowląt,